3D ansichtkaarten, boekenleggers, linialen

De catechismus van de Uraniden

Hermann Oberth

Hoofdstuk 10

[...] Wat ons hier echter aangaat, kan in de volgende zeven zinnen worden samengevat:

1. De ziel overleeft haar huidige lichaam en is naar alle waarschijnlijkheid onsterfelijk.

2. In feite wordt de ziel getraind en niet het lichaam, en de training gaat door na de dood, zodat we in een volgend leven gemakkelijker leren wat we al eens hebben kunnen.

3. De ontwikkeling van de wereld streeft van chaos naar kosmos, van anorganisch naar organisch, van strijd van allen tegen allen naar zinvolle samenwerking van allen.

4. Deze ontwikkeling wordt gestuurd door een voorzienigheid, en deze voorzienigheid heeft zielen nodig die bedreven zijn in het beïnvloeden van materie en die een harmonieuze wereld wensen. Hoe we ons de voorzienigheid moeten voorstellen, als individu, als werkgroep van goddelijke wezens, of hoe dan ook, werd niet duidelijk gezegd. – Misschien gaat het hier ook om een van die begrippen die volgens hoofdstuk 2 het begripsvermogen van onze hersenen te boven gaan.

5. De voorzienigheid is niet absoluut almachtig. Ze kan weliswaar elk doel bereiken dat ze wil bereiken en elke weg bewandelen die ze wil bewandelen. Ze KAN ECHTER NIET elk doel op elke manier bereiken.

6. Voor verdere ontwikkeling maakt het lot gebruik van de OEFENING VAN DE ZIELEN. De sociale driften van de schepselen in het algemeen en de aardse mensheid in het bijzonder moeten door OEFENING worden versterkt.

7. De voorzienigheid grijpt telkens in in het verloop van onze geschiedenis wanneer de gebeurtenissen een weg inslaan die de aarde zou kunnen vervreemden van haar doel als planeet van verbetering en oefening.

Tekst: Hermann Oberth. Catechismus van de Uraniden. Hebben onze religies een toekomst? 1966 (Duitse uitgave)